Άνοιξη στην Antibes, Γαλλία 1957. Ο Έλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης ξυπνάει από ένα έντονο όνειρο. Είδε να στέκεται ολοζώντανος στην είσοδο του σπιτιού του ο συμπατριώτης του ζωγράφος El Greco. Διηγείται το όνειρό του στην αγαπημένη του σύζυγο Ελένη. Εκείνη τον προτρέπει να τελειώσει το βιβλίο του Αναφορά στον Γκρέκο πριν το ταξίδι τους στην Κίνα, για το οποίο η διαισθητική φίλη τους Χρυσούλα Πουαριέ έχει κακό προαίσθημα.

Η Ελένη βοηθάει τον Καζαντζάκη να βάλει σε μια τάξη τα κεφάλαια του βιβλίου του. Αρχίζει την αφήγηση και με flashback επιστρέφουμε στην παιδική του ηλικία, στην τουρκοκρατούμενη γενέτειρά του Κρήτη και στην τραυματική του σχέση με τον βίαιο πατέρα του.

Με την απελευθέρωση της Κρήτης, ο Έφηβος Καζαντζάκης φθάνει στην Αθήνα για σπουδές, τις εγκαταλείπει και γράφει το πρώτο του βιβλίο. Γνωρίζει τον μεγάλο ποιητή Άγγελο Σικελιανό -με τον οποίο συνδέεται με βαθιά φιλία- ο οποίος πιστεύει ότι ακόμα και νεκρούς μπορεί να αναστήσει, και μια νύχτα που το επιχειρεί, αποτυγχάνει και φεύγουν μαζί για το Άγιον Όρος.

Στην συνέχεια, ο Καζαντζάκης, οδηγούμενος από τα μεταφυσικά του ερωτήματα πηγαίνει στην Έρημο του Όρους Σινά όπου βιώνοντας τον πόνο του Χριστού αρρωσταίνει από τις κακουχίες. Αναχωρεί για την Βιέννη, αλλά καθώς δεν έχει προλάβει να αναρρώσει εντελώς, καταλήγει σε νοσοκομείο της πόλης με εφιάλτες και οδυνηρά όνειρα με τον πατέρα του.

Βυθίζεται στην μελέτη του Βούδα και φθάνει στο Βερολίνο. Εκεί συνδέεται ερωτικά με την Ίτκα, μια Γερμανίδα Εβραία, η οποία τον μυεί στον Σοσιαλισμό. Πηγαίνει στην Ρωσία, αλλά γρήγορα απογοητεύεται και επιστρέφει στην Ελλάδα.

Γνωρίζει την Ελένη και μετά από ένα μαγικό ταξίδι στο Αιγαίο και το ελληνικό φως αποφασίζουν να ζήσουν μαζί.

Εγκαθίστανται στην Αίγινα και εκεί τους βρίσκουν οι κακουχίες και η πείνα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής του γράφει ασταμάτητα. Μαθαίνει για τον θάνατο του πατέρα του.

Ο Καζαντζάκης αφηγείται στην Ελένη την γνωριμία του με τον Γιώργη Ζορμπά και το πόσο είχε γοητευθεί από τον διονυσιασμό και τον φιλοζωϊσμό του, έννοιες αντίθετες από το «τίποτα» του Βούδα. Γράφει το βιβλίο του Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά.

Σταθεροποιεί την προσωπική του φιλοσοφία η οποία συνίσταται στο ότι «πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή σαν να είναι αιωνιότητα» και πως «η ζωή είναι μια ανηφόρα που πρέπει να την ανέβουμε με αξιοπρέπεια και ανδρεία».

Με την απελευθέρωση της Ελλάδος από την Γερμανική Κατοχή, αναλαμβάνει θέση Υπουργού στην νέα κυβέρνηση Σοφούλη. Δεχόμενος, ωστόσο, πολλαπλές επιθέσεις από διαφωνούντες, μετακομίζει απηυδισμένος οριστικά στην Αντίπολη, στην Νότια Γαλλία.

Εκεί γράφει το έργο του Καπετάν Μιχάλης. Ηρωοποιώντας τον πατέρα του λυτρώνεται οριστικά από τις φοβίες που του δημιούργησε.

Συγκλονίζεται όταν μαθαίνει για τον θάνατο του αγαπημένου του φίλου Σικελιανού και χάνει την όραση από το ένα μάτι. Αναγνωρίζεται διεθνώς το έργο του, ακριβώς την ώρα που αρχίζουν οι μαζικές επιθέσεις και το Βατικανό αναγράφει το βιβλίο του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται στο index των απαγορευμένων βιβλίων.

Στην Antibes, τους επισκέπτονται ο Ζιλ Ντασέν και η Μελίνα Μερκούρη που του ζητούν τα δικαιώματα για το βιβλίο Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται για να γίνει ταινία με τίτλο Celui qui doit mourir. Η ταινία προβάλλεται στις Κάννες με την παρουσία του Συγγραφέα.

Έχει τελειώσει όλα τα κεφάλαια του βιβλίου Αναφορά στον Γκρέκο, εκτός από τον επίλογο, τον οποίο ο Καζαντζάκης αποφασίζει να γράψει μετά την επιστροφή τους από την Κίνα.

Τη νύχτα πριν το ταξίδι, η Ελένη προσπαθεί να τον πείσει να το αναβάλλουν. Ο Καζαντζάκης, «ξέρει» από την «μάγισσα» Πουαριέ πως αυτό το ταξίδι είναι η αρχή του τέλους. Την καθησυχάζει: «Πάμε να ζήσουμε την κάθε στιγμή ως αιωνιότητα, γιατί μόνο τότε αληθινά καταργείται ο θάνατος!»

Μετά την Κίνα, ετοιμοθάνατος ο Καζαντζάκης σε νοσοκομείο της Γερμανίας. Με δυσκολία υπαγορεύει στην Ελένη τον επίλογο για το βιβλίο του «Αναφορά στον Γκρέκο». Εξαντλημένος ζητάει νερό κι όταν εκείνη επιστρέφει, η ψυχή του Καζαντζάκη έχει ανέβει στους ουρανούς, όπου τον περιμένει ο Ελ Γκρέκο μέσα σε μια μεγάλη υπερουράνια αγκαλιά.