Τρεις φαροφύλακες πηγαίνουν για έξι εβδομάδες σε ένα ακατοίκητο νησί, 20 μίλια μακριά από τις δύσβατες ακτές της Σκωτίας. Καθώς ο Τόμας (Πίτερ Μούλαν), o Τζέιμς(Τζέραρντ Μπάτλερ) και ο Ντόναλντ (Κόνορ Σουίντελς) τακτοποιούνται στη συνηθισμένη, μοναχική τους ρουτίνα, κάτι απρόσμενο και πιθανώς καταλυτικό συμβαίνει, όταν πέφτουν πάνω σε κάτι που δεν είναι δικό τους για να το κρατήσουν.

Από πού ήρθε; Σε ποιαν ανήκει; Ένα πλοίο εμφανίζεται από μακριά και μπορεί να έχει τις απαντήσεις… Μία σκληρή μάχη για επιβίωση ξεκινά, ενώ η απληστία αντικαθιστά την πίστη και η απομόνωση τροφοδοτεί την παράνοια. Τρεις τίμιοι άντρες οδηγούνται στην καταστροφή.

Το μυστήριο των νησιών Φλάναν
Η ιστορία της ταινίας ξεκινά πριν από 100 χρόνια με το μυστήριο των νησιών Φλάναν. Τον Δεκέμβριο του 1900, τρεις φαροφύλακες βρέθηκαν σε αυτό το απόκρημνο νησιωτικό σύμπλεγμα της δυτικής Σκωτίας και εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη. Η μοίρα αυτών των αντρών, που ζούσαν στην απομόνωση στην άκρη του κόσμου, παραμένει μέχρι σήμερα ένα αίνιγμα.

Όταν οι αρχές κατάλαβαν ότι ο φάρος δεν λειτουργεί, έστειλαν μία ομάδα για να ερευνήσει την υπόθεση. Δεν υπήρχε κανένα ίχνος των αντρών. Η περίπτωση να έχουν εγκαταλείψει και οι τρεις τον φάρο ήταν παράξενη. Μέσα στον φάρο, όμως, όλα φαίνονταν κανονικά. Τα ρολόγια ήταν σταματημένα και κάποιος είπε ότι μία καρέκλα ήταν αναποδογυρισμένη στην κουζίνα, κάτι που μπορεί και να ειπώθηκε για να εμπλουτιστεί η ιστορία.

Το σημαντικότερο ήταν ότι έλειπαν δύο αδιάβροχα, γεγονός που υπονοεί ότι ο τρίτος άντρας βγήκε χωρίς νιτσεράδα, κίνηση ανεξήγητη. Το επίσημο φύλλο κίνησης του φάρου καταδείκνυε ιδιαίτερη κινητικότητα. Ίσως να μην πήγαιναν όλα καλά. Πολλά έχουν ειπωθεί για τη μοίρα των αντρών, μερικά μάλιστα ανήκουν στη σφαίρα του μεταφυσικού. Το μυστήριο έχει εμπνεύσει συγγραφείς και ποιητές μέσα στα χρόνια. Σίγουρα ενέπνευσε και τον Τζο Μπόουν, έναν από τους δύο συν-σεναριογράφους της ταινίας, που άρχισε να κάνει έρευνα για το περιστατικό. Ο Μπόουν σκέφτηκε την ιστορία μια χαλαρή μέρα που κοιτούσε έναν φάρο. «Έβλεπα τον φάρο με το περιστρεφόμενο φως του να μοιάζει σαν να βρίσκεται στην άκρη του κόσμου. Σκέφτηκα τι να συμβαίνει μέσα. Πώς είναι οι σχέσεις ανάμεσα στους φαροφύλακες. Μετά πήγα σπίτι και έκανα έρευνα, έτσι έμαθα για το μυστήριο της νήσου Φλάναν. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μία σπουδαία ιστορία και μία καλή αφετηρία».

Η ιδέα έμεινε στο μυαλό του και αναδύθηκε μια μέρα στη Σκωτία, όταν ο Μπόουν βρέθηκε με τον συν-σεναριογράφο του Σελίν Τζόουνς. Ο Μπόουν του ανέφερε τη μυστηριώδη ιστορία και ο συνεργάτης του συμφώνησε ότι ήταν μία συναρπαστική βάση για ταινία. Αποφάσισαν να γράψουν ένα σενάριο μαζί.

«Είχαμε ένα φανταστικό σκηνικό με το νησί και τον φάρο. Είχαμε τρεις χαρακτήρες, μία τριάδα από προσωπικότητες που έρχονται σε αντιπαράθεση» λέει ο Τζόουνς. Ο Μπόουνς σημειώνει ότι πολύ νωρίς στη διαδικασία ήθελαν να ξεχωρίσουν τους τρεις χαρακτήρες ηλικιακά, εμφανισιακά και σε επίπεδο ωριμότητας. «Αυτό θα ολοκλήρωνε την εικόνα, νεότητα εναντίον μυϊκής δύναμης, εναντίον εξυπνάδας». Απόλαυσαν ιδιαίτερα τη δυναμική ανάμεσα στους τρεις άντρες. «Έχουμε έναν μεγαλύτερο, έναν μεσήλικα και έναν νεότερο, λίγο ασταθή χαρακτήρα. Και οι τρεις είναι απολαυστικοί» λέει ο Τζόουνς.

«Έχουν όλοι την ιστορία από το παρελθόν. Ο μεγαλύτερος, ο Τόμας, είναι σε ευάλωτη θέση. Έχει χάσει τη γυναίκα του και την ίδια του την ψυχή. Στη μέση είναι ο Τζέιμς που βρίσκεται υπό πίεση για να παρέχει στην οικογένεια του. Τέλος, είναι ο Ντόναλντ, που πηγαινοέρχεται χωρίς σκοπό, γιατί έχει παραμελήσει τα πάντα στη ζωή του» συνεχίζει ο σεναριογράφος.

Αυτοί οι τρεις άντρες πηγαίνουν στον φάρο σαν ομάδα. Η ιστορία ξεκινά το 1938. «Τους παίρνει λίγο χρόνο, αλλά τελικά βρίσκουν τρόπο να συνυπάρξουν και να συνεχίσουν» λέει ο Τζόουνς. «Μετά συμβαίνει κάτι. Βρίσκουν κάτι και δεν μπορούν να αντισταθούν. Κάνουν κάτι που δεν μπορούν να κρύψουν και κρατάνε κάτι που δεν πρέπει να κρατήσουν».

Η ιστορία πραγματεύεται την εξαθλίωση του ανθρώπου. «Είναι μια ιστορία ανθρωπιάς και θανάτου. Είναι κανονικοί άνθρωποι σε εξωπραγματικές καταστάσεις, προσπαθώντας να πάρουν αποφάσεις γρήγορα» λέει ο Τζόουνς. Τα κύρια θέματα της ταινίας είναι η απληστία, η παράνοια και η απομόνωση. «Είναι ένα ταξίδι που τους κάνει κλέφτες, ψεύτες και φονιάδες» εξηγεί ο Μπόουν. «Έρχονται αντιμέτωποι με την κάθοδο στο χάος».

Η απληστία είναι κινητήριος δύναμη. «Η ιδέα προέκυψε από τους ναυτικούς που πολέμησαν στην ισπανική αρμάδα, ναυάγησαν και πνίγηκαν γιατί είχαν γεμίσει τις τσέπες τους με χρυσό. Βυθίστηκαν εξαιτίας της απληστίας τους» λέει ο Μπόουν. «Η απληστία σαν έννοια έχει πολύ ενδιαφέρον».

Το καλλιτεχνικό όραμα
Πολύ νωρίς στην εξέλιξη της ταινίας, επιλέχθηκε ο Δανός σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νάιχολμ, που σκηνοθέτησε τη σπουδαία σκανδιναβική τηλεοπτική σειρά The Killing. Ο Νάιχολμ είναι σημαντικό κομμάτι του νορβηγικού νουάρ και έχει κάνει τη επιτυχημένη σειρά Taboo με τον Τομ Χάρντι.

Σύμφωνα με τους σεναριογράφους ο Νάιχολμ είχε καταλυτική επίδραση στο σενάριο. «Χωρίς αυτόν θα ήταν μία διαφορετική ιστορία» εξηγεί ο Μπόουν. «Αμέσως έβαλε τους τρεις χαρακτήρες σε αντιπαράθεση, ενώ έπλαθε μία συναρπαστική ιστορία».

Για τον Νάιχολμ η απλότητα και το ψυχολογικό δράμα της ιστορίας είναι ελκυστικά στοιχεία. «Τρεις φαροφύλακες φεύγουν από την κανονικότητα και γίνονται φονιάδες. Είναι μία σκοτεινή ιστορία. Η βασική ιδέα είναι συναρπαστική, τρεις άνδρες σε έναν φάρο. Δημιουργήσαμε ένα ψυχολογικό δράμα που εκτυλίσσεται σε ένα μικρό χώρο».

Η ταινία επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά σε ένα μικρό νησί που έχει τον φάρο και όταν εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν τη δυναμική ανάμεσα στους τρεις χαρακτήρες, επικρατεί αναστάτωση. «Όταν έρχονται αντιμέτωποι με μεγάλα πράγματα απέξω, όταν δεν έχουν πού να πάνε για να βρουν βοήθεια, τότε έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια τους την ψυχή. Αυτοί οι τρεις άντρες μαζί έχουν τον τρόπο να φροντίζουν ο ένας τον άλλον. Είναι υπεύθυνοι άνθρωποι. Αλλά όταν τα πράγματα στραβώνουν, βλέπουμε ότι είναι αρκετά διαφορετικοί» λέει ο σκηνοθέτης.

«Ελπίζω να κάναμε μία συναρπαστική και απολαυστική ταινία, αλλά και την ίδια στιγμή ελπίζω να λέμε κάτι για το υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι» λέει ο σκηνοθέτης. «Τι συμβαίνει όταν ο πολιτισμός καταρρέει και χάνουμε αυτό που ξέρουμε από την κοινωνία; Όταν είσαι μόνος, συμβαίνουν πράγματα. Είναι ανθρώπινο. Η ταινία έχει απολαυστική πλοκή και αληθινούς χαρακτήρες».

Οι φαροφύλακες
Για έναν άντρα, θα ήταν πολύ μοναχικό να φυλάει τον φάρο. Αν ήταν δύο, μπορεί να τσακώνονταν. Τρεις είναι ο τέλειος αριθμός. Στην ταινία, η τριάδα δίνει αφηγηματικά πλεονεκτήματα, δίνοντας την ευκαιρία να δούμε τις ψυχές τριών αντρών σε διαφορετικά στάδια ζωής.

«Έχουμε τον Ντόναλντ, που είναι ο πιο νέος και είναι η πρώτη του φορά σε αυτό το πόστο» λέει ο Νάιχολμ. «Με έναν τρόπο είναι αθώος. Μετά έχουμε τον Τόμας που είναι ο μεγαλύτερος και έχει το φορτίο του, γιατί έχασε τη γυναίκα του πρόσφατα και νιώθει ενοχές. Μετά είναι ο Τζέιμς, ένας οικογενειάρχης που νοιάζεται για τους άλλους».

«Ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία έχει την ευθύνη να επιβάλλει την τάξη» λέει ο Πίτερ Μούλεν για τον ρόλο του. «Κρατάει τα βιβλία και θεωρεί ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σύντομα ανακαλύπτει ότι έχει πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθεί. Οι τρεις άντρες βρίσκονται σε μία κατάσταση πέρα από τα συνηθισμένα». Ο Τόμας έχει δουλέψει στον φάρο πάνω από 25 χρόνια, αλλά αυτό το ταξίδι είναι διαφορετικό. «Η γυναίκα του έχει πεθάνει πρόσφατα και καταλαβαίνουμε ότι η σχέση τους ήταν ψυχρή» λέει ο Μπόουν.

Ο σκηνοθέτης λέει ότι από την πρώτη στιγμή που μίλησε με τον Μούλεν, είδε ότι είχε τον χαρακτήρα του Τόμας μέσα του. «Ο Πίτερ έχει σκωτσέζικες ρίζες και ξέρει πώς γίνονται τα πράγματα» επισημαίνει ο σκηνοθέτης. «Είναι πολύ καλός και μοιράζεται τον κόσμο του με τους άλλους. Την ίδια στιγμή είναι καταπληκτικός ηθοποιός και προσδίδει μία απλότητα και ειλικρίνεια στον ρόλο. Ο Πίτερ ήταν ο μόνος που σκέφτηκα για τον ρόλο».

Πράγματι, και οι δύο σεναριογράφοι δηλώνουν ότι το πρώτο όνομα που τους ήρθε στο μυαλό ήταν του Μούλεν. «Ο Πίτερ ήταν στο μυαλό μας από την αρχή. Πρώτα γράψαμε το όνομα του Μούλεν και μετά του Τζέραρντ Μπάτλερ» λέει ο Τζόουνς. Ο Τζέραρντ Μπάτλερ ανέλαβε τον ρόλο του Τζέιμς, ενός ηθικού χαρακτήρα και οικογενειάρχη. Είναι αυτός που υποφέρει περισσότερο ψυχολογικά. «Θεωρεί τον εαυτό του ηθικό οικογενειάρχη, αλλά μετά από ένα σημαντικό γεγονός, αρχίζει να αναρωτιέται πώς θα αντικρύσει ξανά τα παιδιά του» λέει ο Μπόουν.

Τα πολλαπλά επίπεδα άρεσαν στον Μπάτλερ. «Το σενάριο είναι εκλεπτυσμένο» λέει ο ηθοποιός. «Έχει ασυνήθιστη ιστορία. Με τράβηξε γρήγορα και ποτέ δεν ήξερα πού θα κατέληγε. Στην αρχή, ο Τζέιμς έμοιαζε με φυσιολογικό χαρακτήρα και αναρωτήθηκα αν θα ήταν πρόκληση για μένα. Μετά έφτασε σε σημεία που δεν φανταζόμουν και έγινε ένας από τους πιο προκλητικούς ρόλους μου». O Μπάτλερ τονίζει ότι ο χαρακτήρας φτάνει σε σημεία που πολλοί ηθοποιοί δεν έχουν την ευκαιρία να φτάσουν. «Διαλύεται μπροστά στα μάτια μας. Ξεμένει με το κέλυφος ενός άντρα, αλλά βλέπει τι συμβαίνει και σχολιάζει την κάθοδο του στην τρέλα».

«Είναι συναρπαστικό ταξίδι γιατί όχι μόνο χάνει το μυαλό του, αλλά και γιατί έπρεπε να βρω έναν τρόπο να το παρουσιάσω αυτό. Είναι εριστική συμπεριφορά, είναι βία; Έχει πολλά στοιχεία που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και ήταν σκέτη απόλαυση» λέει γελώντας. «Κατέληξα στη δική μου τρέλα και μετά επινόησα τα υπόλοιπα».

Ο Μπάτλερ απόλαυσε τη δυναμική ανάμεσα στους τρεις άντρες, ακόμα και πριν τα πράγματα πάρουν σκοτεινή τροχιά. «Η ιστορία είναι μία διακριτική εξερεύνηση της σχέσης τους όταν καταφθάνουν στο νησί» λέει. «Το παιδί, ο Ντόναλντ, είναι λίγο παραβατικός και παρεμβαίνει στη ήδη υπάρχουσα σχέση ανάμεσα στον Τόμας και τον Τζέιμς. Είναι σαν κλίκα. Ένας παππούς, ένας πατέρας και ένας γιος. Μέσα από τις δουλειές τους φαίνονται οι σχέσεις τους και οι απόψεις τους. Πόσο μακριά θα σπρώξει ο ένας τον άλλο; Είναι ένα ενδιαφέρον δράμα».

Και ξαφνικά όλα αλλάζουν. «Κάτι αναπάντεχο συμβαίνει. Κάτι φτάνει στο νησί, κάτι που δεν περίμεναν» λέει ο Μπάτλερ. «Η ιστορία αφορά τρεις άντρες που υποκύπτουν στον πειρασμό της απληστίας και της ζήλιας. Παίρνουν αποφάσεις που έχουν συνέπειες. Δεν μπορούν να τις αποφύγουν».

Ο σκηνοθέτης λέει ότι ο Μπάτλερ εκπροσωπεί πολλά από αυτά που είναι εμφανή στον χαρακτήρα του Τζέιμς. «Είναι ένας τρυφερός άνθρωπος που έχει ανοιχτή καρδιά» λέει ο Νάιχολμ. «Αλλά μετά ο Τζέιμς μπαίνει στο σκοτάδι και τρελαίνεται και ο Τζέραρντ ήταν πολύ πειστικός. Γίνεται ρεαλιστικό. Είναι ικανός να πείσει». Ο Κόνορ Σουίντελς υποδύεται τον νεαρό Ντόναλντ. «Πάντα ήξερα ότι ο Πίτερ Μούλεν είναι σπουδαίος. Αλλά ο Κόνορ Σουίντελς είναι καθηλωτικός. Είναι απολαυστικός και γνήσιος, κάτι απίστευτο για κάποιον που δεν έχει μεγάλη εμπειρία» λέει ο Μπάτλερ.

Ο σκηνοθέτης συμφωνεί. «Ο Κόνορ είναι καταπληκτικός και ένιωσε ότι αυτή η ιστορία τον αφορά. Μεγάλωσε με τη γιαγιά του, ήταν πυγμάχος πριν γίνει ηθοποιός και η αθωότητα του χαρακτήρα είναι και δική του. Είναι ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός».

Ο Σουίντελς λέει ότι βρήκε τον χαρακτήρα συναρπαστικό. «Ο Ντόναλντ έχει τη φήμη ότι είναι κακό παιδί και αυτό έχει στιγματίσει όλες τις πράξεις του, οπότε η ιδέα του να πάει σε έναν φάρο, όπου κανείς δεν θα τον κρίνει, είναι ελκυστική. Όμως τα πράγματα θα αλλάξουν».

«Ο χαρακτήρας μου μαθαίνει από τους άλλους δύο πώς να φυλάει τον φάρο» λέει ο ηθοποιός. «Ο Ντόναλντ είναι μαθητευόμενος και έτσι ένιωθα κι εγώ δουλεύοντας με τον Τζέρι και τον Πίτερ. Μου έδειξαν τον τρόπο. Με τον Τζέιμς η σύνδεση είναι σχεδόν αδελφική. Ο Ντόναλντ δεν είχε ποτέ κανέναν στη ζωή του που να τον νοιάζεται. Αλλά ο Τζέιμς είναι πατρική φιγούρα και όλοι γύρω του νιώθουν ότι τους αγαπά. Υπάρχει και ανταγωνισμός στη φύση τους, όμως».

Εντωμεταξύ, ο Τόμας είναι σαν τον πατέρα που δεν είχε ο Ντόναλντ. «Ο Τόμας είναι ο αρχηγός και ο δάσκαλος, κάποιος που του δείχνει τον τρόπο πώς λειτουργεί ο κόσμος» λέει ο Σουίντελς. «Του μαθαίνει την πειθαρχία».

Παρά την καλοσύνη, όμως, αυτοί οι τρεις άντρες διαλύονται και οι σχέσεις τους καταρρέουν. «Αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει πολύ σκοτεινός και κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους» λέει ο Σουίντελς. «Αυτό συμβαίνει στην ιστορία. Δεν έχει σημασία αν είσαι καλός ή κακός, τα πράγματα θα πάρουν μία τροπή και η αντίδραση σου είναι σημαντική».

Παράδεισος και Κόλαση
Ο Μπάτλερ λέει ότι η ταινία ανήκει σε δικό της είδος. «Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι τέτοιο και δεν έχω ξαναδεί κάτι αντίστοιχο. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που σε κάνει να κλαις. Είναι πολύ συναισθηματικό. Μαθαίνεις τους τρεις χαρακτήρες σε βάθος και μετά συμβαίνει κάτι τραγικό. Γίνεται πολύ συγκινητική, ενώ την ίδια στιγμή είναι τρομαχτική και βίαιη. Σε τρομάζει και προκαλεί δάκρυα». Οι σεναριογράφοι, εντωμεταξύ, επιμένουν ότι ήθελαν απλώς να πουν κάτι διεισδυτικό για την εμπιστοσύνη και την εύθραυστη φύση της ανθρώπινης κατάστασης. «Πιστεύουμε ότι η ταινία προκαλεί το δέος μας απέναντι στην ίδια τη ζωή» καταλήγει ο Τζόουνς.